É falso que os exércitos dos países do primeiro mundo estean para "defender á patria" como adoita dicirse nas súas respectivas constitucións. Hoxe por hoxe a guerra entre estados soberanos só sucede no terceiro mundo, e practicamente sempre a instancias dalgunha potencia occidental que ten intereses económicos para as súas empresas na zona, ou dalgunha multinacional de armamento que decidiu que debe dar saída aos seus stocks con axuda de gobernos locais subornados e corruptos.

Deixando de lado a desconsideración que o termo "mouros" e a mesma idea formulada supón para coas poboacións do Norte de África, tal mito parte dun profundo descoñecemento de Historia e Xeopolítica.

Na Idade Media (os tempos do Guerreiro do Anteface, dos que parece escapado o concepto da "invasión dos mouros") os diferentes estados pugnaban pola hexemonía e iso facíano a base de guerras cruentas entre reinos co fin de conseguir máis territorio. Tal cousa foi evolucionando pouco a pouco ao longo de toda a Idade Moderna, e xa a partir da Segunda Guerra Mundial o territorio deixou fundamentalmente de ser un factor de poder e riqueza de tal forma que a día de hoxe pode ser máis rico e próspero un pequeno estado sen materias primas como Holanda, que un grande estado que si as ten como Sudán ou Congo. Os estados dende entón seguiron pugnando por ser máis "ricos" ou potentes que os veciños, pero a batalla realizouse en terreos económicos e non trazando liñas nos mapas.

O 20 de febreiro do 1989 presentábanse en Bilbao os primeiros insubmisos ao Servizo Militar Obrigatorio, iniciábase así unha estratexia de desobediencia que durante 12 anos de actividade deu lugar a que 25.000 rapaces se declarasen insubmisos, dos cales 1.670 pasaron pola cadea.

Agora no 2009 queremos lembrar o que foi esa loita, na que moitas galegas participaron solidaria e activamente.

Non é certo que os exércitos sexan imprescindibles tal como están as cousas no mundo. De feito esa é unha idea pesimista e alarmista que fan circular os que están interesados en que o mundo siga sendo como é e non cambie, tratando de que cale na sociedade, que a xente teña medo e estea a favor da existencia de todo tipo de institucións armadas supostamente defensivas.

A afirmación parte da interesada difusión dun erro. Suficientes estudos antropolóxicos, por exemplo o de Ashley Montagu "A violencia innata do ser humano é un mito" baseados en investigacións de campo negan tal idea:

Na web www.antimilitaristas.org están a publicar unha serie de artigos baixo o título “Mentiras para xustificar o exército español” na que desmontan algunhas afirmacións que lexitiman a presenza do exército.

Achegamos o vídeo do acto de presentación da campaña pola OF aos gastos militares 2009:

As accións polo fomento dun mundo pacífico abranguen moitas áreas da vida, unha delas é a da ciencia na que tamén se alza a voz en contra da investigación militar. Deste xeito numerosos científicos, universidades, centros de investigación e incluso empresas, non permiten que as súas investigacións e traballos beneficien ou rematen na indústria bélica e armaméntistica.

+info en: noalainvestigacionmilitar.org