Manifesto: Rexeitemos de novo a guerra

Ante os sucesos de París e a guerra permanente do Capital, as organizacións sociais, antimilitaristas e pacifistas asinantes manifestamos:

Os atentados de París forman parte da guerra que o chamado Estado Islámico (EI, ISIS ou Dahes) mantén cos estados que integran xunto a EE.UU a coalición armada que intervén militarmente en Oriente Próximo. Coalición que consideran a principal causa dos males que sofren.

Sentimos como propias todas as mortes desta e de todas as guerras, e condenamos a todos os seus protagonistas, occidentais e orientais, que antepoñen a ambición económica ou os seus obxectivos militares á defensa da vida, situándonos en evidente risco á poboación civil inocente dunha e outra parte do mundo. A guerra é un crime contra a humanidade e calquera vida humana vale o mesmo, sexa de onde sexa.

Asistimos ao dramático punto e seguido de catro anos de guerra da ditadura de Assad e os seus aliados (Rusia, Irán, Hezbollah) contra a poboación civil siria, que causaron a inmensa maioría das case 200.000 mortes mediante bombardeos aéreos e armas químicas, das decenas de miles de detencións e torturas, e dos millóns de persoas desprazadas e refuxiadas. As potencias occidentais xunto a outras mundiais e rexionais (Israel, Turquía, as monarquías do Golfo, Irán, Rusia...), inimigos de calquera proceso transformador, dedicáronse a contrarrestar a influencia do movemento árabe laico, convertendo as revoltas árabes, esencialmente nonviolentas, en guerras civís de difícil saída abandonadas á súa sorte.

EEUU, Gran Bretaña e Francia, principalmente, deixaron que o conflito en Siria apodrecese, tras a brutal represión gubernamental, para xustificar unha intervención militar directa que lles permita avanzar posicións. Siria conta cun apreciable volume de reservas de petróleo que ambicionan controlar así como as propias conducións enerxéticas que poden transitar polo seu territorio. Algo similar ocorre co transporte ilegal do petróleo a través do territorio turco, consentido ata agora pola OTAN e por distintos servizos secretos, e co que se estivo financiando o EI.

Os estados «occidentais» son responsábeis directos, entre outras, das guerras e ocupacións de Afganistán, Iraq e Libia, e detonaron tamén as de Siria e Iemen. Territorios que bombardearon e nos que armaron a grupos, como o que agora atenta en Europa, para que actuasen de acordo aos seus intereses, provocando sufrimento e odio que, inevitablemente, vólvese agora contra todos nós e nós.

Non confiamos en "as solucións" daqueles que crearon o problema. Quen presenta máis guerra como solución, tan só ocultan a súa ambición capitalista. O seu obxectivo non é outro que o control dos recursos enerxéticos e das materias primas dunha xeografía, historicamente disputada, que pretenden repartirse. Ademais, incrementan así os beneficios da súa industria de armamento amiga, cuxa cotización en bolsa disparouse de novo nada máis escoitar "os tambores de guerra" aliados.

NON Á GUERRA

Mentres que para os de sempre, «os de arriba», a guerra produce máis dividendos, á xente «de abaixo» só nos produce máis recortes de liberdades, máis destrución, máis empobrecemento, máis dor e máis medo, enfrontándonos, perigosamente, a sociedades e culturas diversas que necesitamos convivir e apoiarnos mutuamente. A intensificación da guerra non acabará cos atentados, traerá máis sede de vinganza, máis traxedia.

Non queremos seguir sendo vasallos, nin vítimas das políticas criminais dos estados que nos converten en obxectivo militar. Que podemos esperar de quen representa a raíz do problema e atrincheirar na retórica belicista arrastrándonos interesadamente a máis violencia e, en consecuencia, a máis sufrimento?

É imprescindible e urxente a mobilización cidadá, unha revolución democrática e noviolenta que consiga o autogoberno necesario para romper coas políticas practicadas por «os nosos» estados en todo o mundo árabe musulmán, tanto no Norte de África como en Oriente Próximo, cuxa única intención é redeseñar as súas fronteiras para beneficio dos lobbies da industria militar e da enerxía.

Hai alternativas a este (des)orde internacional interesada e violento: embargo de armas, prohibición da súa venda, da compra de petróleo de contrabando e de toda financiamento ás partes en conflito, esixencia dun alto ao lume e desmilitarización do territorio; promoción da deserción e apoio a quen deserta, cuxo número crecerá a medida que cese o abono dos salarios aos combatentes polo afogo financeiro (téntase ocultar que as filas do EI tamén se nutren en boa parte de militares das anteriores guerras, así como xente forzada a combater baixo ameaza de morte ou, noutros casos, atraida por esa «nova vida» retribuída economicamente, e non necesariamente ideoloxizada en extremo); despregamento de persoal mediador e de interposición que colabore nun proceso de diálogo e reconciliación; apoio á poboación e sectores sociais de Siria partidarios de saídas pacíficas, organizacións civís, feministas, pacifistas, humanitarias, de axuda ás vítimas, etc, de Siria; acollida de toda a poboación refuxiada e desprazada e apoio á reconstrución (non especulativa) do país para favorecer o retorno con condicións de vida dignas; persecución penal dos criminais de guerra...

O mesmo sistema que recorta aquí os nosos dereitos sociais básicos, que converte en mercadoría as nosas vidas é o que chama á guerra. Defendamos unha cultura de paz que loite contra a violencia estrutural dun sistema baseado na explotación e na desigualdade, mantido a través do control social e os exércitos.

A guerra comeza aquí e podemos parala tamén aquí, loitando contra o noso propio militarismo: a pertenza á OTAN, as bases militares, o gasto militar, a industria de armas, a (in)cultura da violencia, as relacións políticas exteriores baseadas no engano, a dominación, e o espolio para manter, entre outras cousas, unha dependencia enerxética suicida de recursos non renovables...

Fronte á avaricia sanguenta de «os mercados» chamamos á non colaboración coa guerra, á cooperación internacional pola desobediencia civil contra o terrorismo dos estados que ameazan a seguridade do planeta; chamamos á loita social para satisfacer as necesidades sociais, humanas e ecolóxicas.

Fagamos que as nosas vidas, e non as nosas mortes, rematen con esta nova-vella guerra.

---

Manifesta en castelán: http://www.antimilitaristas.org/spip.php?article5608